یک کارشناس حقوق بین الملل معتقد است که مهمترین اتفاق حقوقی سال 2019 -که در سال آینده تاثیر مستقیم و بسزایی بر آیندهٔ توافق هستهای و کیفیت تعامل ایران و غرب خواهد داشت- میتواند آغاز «گامهای معکوس» و روند کاهش تعهدات ایران مطابق برجام باشد.
به گزارش پایگاه خبری، تحللی باز انتخابات، رضا نصری، کارشناس مسائل بین الملل، در پاسخ به این سوال که به نظر وی مهم ترین اتفاق رخ داده در عرصه بین الملل در سال 2019 چه اتفاقی بود؟ خاطرنشان کرد: اگر از منظر حقوق بینالملل نگاه کنیم، در سال ۲۰۱۹ تحولات مهمی در سطح بینالمللی و منطقهای رخ داد. به عنوان مثال، در سطح بینالمللی، یکی از تحولات بارز این بود که آمریکا و به دنبال آن روسیه به صورت رسمی از پیمان منع موشکهای میانبُرد هستهای (پیمان INF) خارج شدند و با این کار لطمه قابل ملاحظهای به رژیم حقوقی کنترل تسلیحات، رژیم عدم اشاعه و توازن موجود وارد آوردند. در سطح منطقهای نیز یکی از اتفاقات مهم این بود که بلندیهای جولان به صورت یکجانبه از طرف آمریکا به اسرائیل بخشیده شد و با این کار بدعت جدید و خطرناکی در روابط و حقوق بینالملل پایهگذاری شد! اینها اتفاقاتی بودند که پیامدهای آن در میانمدت و بلندمدت گریبان دولتها و ملتها را خواهد گرفت و ایران نیز قطعاً از این قاعده مستثنی نخواهد بود.
وی ادامه داد: اما در مورد آنچه به صورت مستقیمتر به ایران مربوط میشود، شاید مهمترین اتفاق حقوقی سال 2019 - که در سال آینده تاثیر مستقیم و بسزایی بر آیندهٔ توافق هستهای و کیفیت تعامل ایران و غرب خواهد داشت - آغاز «گامهای معکوس» و روند کاهش تعهدات ایران مطابق برجام است.
نصری در همین ارتباط افزود: معتقدم سیاست کاهش تعهدات هستهای به مثابه تیغ دو لبهایست که میتواند از یکسو منجر به احیای برجام و ترغیب طرف مقابل به بازگشت به تعهدات خود شود؛ و از سوی دیگر میتواند باعث احیای قطعنامههای شورای امنیت، نزدیکی اروپا و آمریکا و در نهایت افتادن قطعنامه ۱۹۲۹ بدست دولت ترامپ و حلقهٔ افراطیون اطراف او شود. به همین خاطر مهم است در سال آینده میلادی این گامها با طمأنیه و در موازات با اقدامات دیپلماتیک جانبی -مانند رایزنیهای کنونی با ژاپن و «طرح صلح هرمز»- همراه باشد.
وی افزود: در همین راستا، امیدوارم گروهها و جناحهای سیاسی در داخل کشور نیز مراقب باشند - که تحت تاثیر فضای انتخاباتی و رقابتهای پیش رو - به «دیپلماسیستیزی» و تند کردن فضا متوسل نشوند و همواره مواظب باشند آسیبی به ابتکارات دیپلماتیک جانبی دولت وارد نیاورند چرا که منافع و امنیت ملی ایران ایجاب میکند همواره بتوانیم در کنار بکارگیری اهرمهای فشار از سازوکارهای تنشزدایی و دیپلماتیک نیز بهرهمند شویم.