حسن روحانی تنها نامزد اصلاح طلبان برای این دوره از انتخابات ریاست جمهوری است و به تنهایی می‌تواند در عرصه رقابت حاضر شود. او از هر نظر از رقبای خود برتر بوده و با توجه به سوابق و پشتوانه حمایتی اعتدال‎گرایان و اصلاح طلبان او وضع بهتری نسبت به سایر رقبایش دارد.

به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، هدف از نامزدی همزمان آقای جهانگیری با رئیس جمهور وقت قطعا شفاف‌تر شدن رقابت‎های انتخاباتی و حضور در مناظره‎ها است تا عرصه برای پیروزی اعتدال‎گرایان و اصلاح طلبان آماده باشد.

اما از دیگر سو تعددد کاندیداها در جبهه اصولگرایان به چند دلیل است؛

نخست آنکه اصولگرایان تا کنون نتوانسته‎اند بر شخص خاصی به اجماع برسند. پیشینه رفتاری آنها و خطاهایی که در سیاست‌ورزی مکررا مرتکبش می‏‎شوند؛ باعث شده هرگز روند کاندیداتوری شفافی در انتخابات نداشته باشد.

علاوه بر این عدم اجماع اصولگرایان بر روی یک نامزد نشانگر ضعف سیاست ورزی آنها است؛ اما به جای جبران این اشتباه تصمیم دارند فضای انتخاباتی را تبدیل به یک فضای متفرق کنند. آنها با حربه ثبت نام چهره‎های متعدد که غالبا هم در مخالفت با روحانی و دولت او موضع می‏‎گرفتند وارد عمل شدند تا به زعم خودشان ریزش آرا ایجاد کنند؛ با این امید که شاید انتخابات به دور دوم کشیده شود و کاندیدای آنها به پیروزی برسد.

اصولگرایان در  چند سال گذشته از ارکان مدیریتی دور شده‌اند و ولع ریاست باعث شده بود که برای ثبت‌نام در انتخابات از یکدیگر پیشی بگیرند! اقدامی که از سوی شورای نگهبان بی پاسخ نماند و به آنها نشان که "رجل سیاسی" تعریف دارد و هر کسی در این قالب نمی‎گنجد.

در چنین فضایی اصلاح طلبان یا خرد جمعی وارد عرصه شده و از ماه‎ها قبل اعلام کردند که نامزد مورد حمایتشان روحانی است و حضور آقای جهانگیری هم تنها جنبه حمایتی دارد و نه چیز دیگر.

در روزهای منتهی به انتخابات در رابطه با آرایش سیاسی جامعه نیز چند نکته قابل تامل است؛

نخست آنکه اصولگرایان منتقد آقای روحانی راهبردی غیر سازنده و مخرب را در پیش گرفته‎اند و با تبلیغات و شایعه سازی علیه دولت سعی در مطرح کردن خودشان دارند. این برنامه‌ آنها از مدتها قبل در دستور کارشان بوده و الان به اوج خود رسیده است. البته اصل انتقاد کاملا پذیرفته و مسموع است اما نقدهایی که می شود اغلب سازنده و دلسوزانه نیست. آنها عموما دستاوردهای ملی را مورد هجمه قرار می‎دهند؛ چرا که می‎پندارند با یک مشارکت حداقلی امکان پیروزی آنها محقق می شود.

غافل از آنکه اینگونه سیاست‌ورزی‎ها همواره نتیجه معکوس داده است. امروز شاهدیم علی‎رغم اینکه اصولگرایان بسیاری از رسانه‌ها و حتی صدا و سیما که باید بی طرف باشد را در اختیار دارند؛ باز هم موفق نبوده اند که نگرش جامعه را نسبت به دولت یازدهم تغییر دهند و ملت همچنان معترف به خدمات بی شائبه این دولت هستند.

باید توجه داشت که سپهر سیاسی ایران آبستن یک شور و نشاط سازنده و مثبت است و هر چه به جلو می رویم جامعه آگاه‎تر شده و می‎تواند انتخاب درستی داشته باشد.

*معاون سیاسی وزیر کشور در دولت اصلاحات