«مثل این که ایشان از تحریم‌ها و فروش نرفتن نفت و اوضاع اقتصادی و بین‌المللی کشور کاملاً بی‌خبر است و همه سنگ‌ها را بر سر دولت می‌کوبد. بله به دولت و عملکرد آن هم انتقاد وارد است ولی باید برگشت به همان مطلع سخن که این یک مسئولیت نظام‌گرایانه است و نه یک تسویه‌حساب با رقیب سیاسی که در انتخابات ما را پشت سر گذاشته باشد.»

  به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: «در کشورها یک «مجموعه» مسئولیت امور را به عهده دارند و طبعاً هر آن چه از خوب و بد وجود داشته باشد، حاصل هماهنگی و مدیریت مثبت یا منفی آنان است. اگر دستگاهی دچار فساد می‌شود این که زیرمجموعه قوه خاصی است از سایر قوا رفع مسئولیت نمی‌کند زیرا فساد یا پاکدستی افراد و نهادها نیز از آن مجموعه عبور می‌کند یا به قول معروف همه مجریان و ناظران و ضابطان و قانونگذاران را دور می‌زند و ناگهان از افکار عمومی سردرمی‌آورد.

به سخن دیگر اطلاعات و اخبار این‌چنینی وقتی به مردم می‌رسد که مثل میوه له شده همه بهره‌برداری‌ها از آن صورت گرفته و اصولاً دیگر برای مردم دانستن یا ندانستن آن فرقی نمی‌کند. با یک پرونده فساد وقتی به موقع برخورد نمی‌شود، چند سال بعد نتیجه رسیدگی را اعلام کردن چه فایده‌‌ای دارد؟ در حوزه فساد اقتصادی و سیاسی و بین‌المللی این گرفتاری عقب‌ماندگی و به‌روز نبودن وجود دارد، مثل نور ستارگان که میلیون‌ها سال نوری پس از درخشش به چشم ما می‌رسند و می‌بینیم ستاره‌ای در آسمان شب برقی زد ولی آن برق در گذشته‌ای بسیار دور اتفاق افتاده بود.

حال و روز امروز مملکت ما، فساد و گرانی و درگیری‌های بین‌المللی و بی‌توجهی به احوال ملت هم حاصل انحرافاتی است که پس از دهه شکوهمند اول انقلاب به‌وجود آمد و روی هم جمع شد و جمع شد تا در این سال‌ها بوی تعفن آن به مشام برسد و ظاهراً راه چاره‌ای هم حداقل در کوتاه‌مدت دیده نمی‌شود.

از همه این‌ها بدتر تقابل بین دستگاه‌ها و قوای سه‌گانه و دامن زدن به آنهاست و این که این یکپارچگی نادیده گرفته شود و تخریب رقیب را به‌عنوان هدف انتخاب گردد. آقایی که سال‌ها خودش در این نظام از مسئولان بالا بوده است در تریبونی که متعلق به بیت‌المال است فریاد می‌زند: آقا اگر با کلید نمی‌توانی این در را باز کنی با کلنگ بزن بشکن! (در بحث گرانی و دلایل آن می‌فرماید.)

مثل این که ایشان از تحریم‌ها و فروش نرفتن نفت و اوضاع اقتصادی و بین‌المللی کشور کاملاً بی‌خبر است و همه سنگ‌ها را بر سر دولت می‌کوبد. بله به دولت و عملکرد آن هم انتقاد وارد است ولی باید برگشت به همان مطلع سخن که این یک مسئولیت نظام‌گرایانه است و نه یک تسویه‌حساب با رقیب سیاسی که در انتخابات ما را پشت سر گذاشته باشد.

این طوری به جایی نخواهند رسید باید هر قوه و هر دستگاه و زیر مجموعه‌های آن به طور سیستمی احساس وظیفه کنند و اگر برای مثال یک قوه می‌تواند با قانونگذاری فوری و موردی یا قوه دیگر با نظارت و برخوردهای قضائی ضربتی، یاری‌رسان قوه مجریه و وزارت بازرگانی در امر کنترل قیمت‌ها و یا مدیریت بازار ارز باشند، حتماً در یک تفکر سیستمی و نه جزیره‌ای، موفقیت‌ها چندین برابر می‌شود ولی اگر بنا بر چوب لای چرخ گذاشتن و سیاسی‌کاری باشد، شکست حتمی است و مردم حق دارند از کل مجموعه ناراضی باشند. بحث فقط رئیس‌جمهوری نیست که اکثریت آنان به او رأی دادند.

حالا در این شرایط و دریای طوفانی و موّاج اگر کسی به جای کمک به حرکت امن کشتی و به ساحل نجات رسیدن، میخی بردارد و کف آن را سوراخ کند باید گفت ضربه‌زنندگان واقعی خود او و امثال او هستند. مصداق روشن این گونه حرکات، تصمیم‌های عجیب و غریبی است که برخی به بهانه‌های گوناگون و توجهیات غیر موجه، اتخاذ و مردم ناراضی و ناراحت را عاصی می‌کنند از حوزه حمل و نقل و ترافیک گرفته تا برخوردهای نسنجیده با ناهنجارهای فرهنگی جامعه تا دشمن‌تراشی‌های بی‌مورد و رقابت‌های سیاسی مبتذل و کاشتن بذر بداخلاقی و حیله‌گری و بی‌اعتمادی.»