حدود ۴۰۰ میلیون نفر از ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا از روز ۲۳ ماه مه (فردا پنجشنبه) به مدت سه روز در انتخابات پارلمان اروپا شرکت می‌کنند که در این انتخابات آنچه بیش از هر چیزی توجهات را به خود جلب کرده موضوع حضور بریتانیا و ساکنانش در این انتخابات و شیوه آن در صورت اجرای بریگزیت و خارج شدن انگلیسی‌ها از اتحادیه اروپاست.

  به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، خبرگزاری رویترز در گزارشی درباره انتخابات پارلمان اروپا و شرایط این دوره از انتخابات با توجه به تحولات موجود در اتحادیه اروپا، به بررسی دلایل اهمیت این انتخابات پرداخته است.

چه کسانی رای می‌دهند و چرا؟

حدود ۴۰۰ میلیون نفر در ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا می‌توانند از ۲۳ تا ۲۶ ماه مه در انتخابات پارلمان اروپا شرکت کنند و رای بدهند که ۵۰ میلیون شهروند بریتانیا را نیز که قرار بود در ماه مارس از این اتحادیه خارج شوند، شامل می‌شود. رای آنان برای ۷۳ قانونگذار که ممکن است پس از چند هفته وادار به ترک این پارلمان شوند، برخی از محاسبات را پس از توافق بر سر تاخیر در موعد اجرای بریگزیت در ماه آوریل به هم ریخته است.

اروپایی‌ها که تعداد نماینده‌هایشان در پارلمان اروپا به تناسب جمعیت کشورشان تعیین می‌شود، در کل ۷۵۱ عضو را برای حضور در پارلمان اروپا انتخاب خواهند کرد؛ پارلمانی که جلسه‌های آن در استراسبورگ و بروکسل برگزار می‌شوند. از لوکزامبورگ، مالت و قبرس با شش کرسی تا آلمان با ۹۶ کرسی، اعضای پارلمان اروپا به مدت پنج سال قوانینی را که لایحه آن‌ها از سوی کمیسیون اروپا ارائه شده، به شرط تایید از سوی دولت‌های کشورهای اروپایی در شورای اروپا تصویب خواهند کرد.

چه مسائلی در این انتخابات مطرح هستند؟

مسائلی که در کمپین‌های انتخابات پارلمان اروپا بر آن‌ها تمرکز شده، موضوعاتی از قبیل بودجه، تغییرات اقلیمی و حقوق کار هستند اما آنان که خواستار از هم پاشیدن اتحادیه اروپا هستند، این انتخابات را یک همه‌پرسی به سبک بریگزیت بر سر بقای اتحادیه اروپا می‌دانند که مدافعان کشورهای دارای مبنای تاریخی و قومی را در برابر ایده حاکمیت متحد برای دفاع از ثروت و ارزش‌های اروپا در جهان قدرت‌های خودکامه در حال ظهور و شرکت‌های جهانی قرار می‌دهد.

کسانی که در نزاع مرکزیت در برابر دولت‌های مستقل گیرافتاده‌اند، پناهجویان هستند. ملی‌گرایان، اتحادیه اروپا را مسئول موج ورود پناهجویان به اروپا در سال ۲۰۱۵ می‌دانند. فدرالیست‌ها اما می‌گویند، تنها همکاری می‌تواند مساله مهاجرت را کنترل کند.

رهبران برخی از کشورهای شرق اروپا مانند مجارستان و لهستان از بروکسل بر سر مسائل مهاجرتی و ادعای آن درباره اینکه این کشورها قوانین اتحادیه اروپا درباره دموکراسی را در ورشو و بوداپست تضعیف می‌کنند، انتقاد کرده‌اند. برخی از کشورهای غرب اروپا نیز از اقدام متقابل و کاهش سهم آن‌ها از یارانه‌های اتحادیه اروپا سخن می‌گویند.

برخی نیز این انتخابات در انگلیس را همه پرسی جدیدی بر سر بریگزیت می‌دانند که می‌تواند به توقف خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا یا تسریع روند آن کمک کند.

آیا احزاب سیاسی اتحادیه اروپا در این انتخابات حضور دارند؟

در پارلمان کنونی اروپا هشت "گروه حزبی" وجود دارد. حزب راست میانه "مردم اروپا" ۲۱۷ کرسی و ۲۹ درصد از این پارلمان را در اختیار دارد و تاکنون معمولاً با همکاری حزب چپ میانه "ائتلاف مترقی سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها" با ۱۸۶ کرسی (۲۵ درصد) و حزب "ائتلاف لیبرال‌ها و دموکرات‌ها" با ۶۸ کرسی (۹ درصد) اکثریت را در پارلمان اروپا در اختیار داشته است.

دو گروه راستگرا، مخالفان اتحادیه اروپا به رهبری حزب انگلیسی "استقلال پادشاهی متحد" (یوکیپ) و "اجتماع ملی" فرانسه نیز روی هم ۷۸ کرسی و ۱۰ درصد از این پارلمان را در اختیار دارند.

انتخابات اتحادیه اروپا اما عموماً عرصه رقابت احزاب ملی بر سر مسائلی است که رای‌دهندگان با آن‌ها آشنا هستند.

آیا بریتانیا یک مشکل محسوب می‌شود؟

برخی از مقامات اتحادیه اروپا پیشنهاد داده‌اند که برای جلوگیری از مطرح شدن اتهاماتی مبنی بر عدم مشروعیت قانونی تصمیمات پارلمان اروپا، تصویب برخی از لوایح مهم پس از این انتخابات به بعد از خروج نمایندگان انگلیس از این پارلمان موکول شود.

آرای بریتانیا در انتخابات پارلمان اروپا به نفع مخالفان اتحادیه اروپا یعنی سوسیالیست‌ها و سبزها خواهد بود که احتمالاً اختلاف آرای آن‌ها با گروه حزب مردم اروپا کاهش خواهد یافت؛ گروهی که از زمان خروج حزب محافظه‌کار انگلیس از این فراکسیون، هیچ عضو انگلیسی‌ای ندارد.

بریتانیا با شرکت در این انتخابات، اتحادیه اروپا را مجبور کرد که شیوه جدیدی را در نظر بگیرد که بر اساس آن برای مثال فرانسه ۷۹ نماینده انتخاب خواهد کرد که پنج نفر از تعداد کرسی‌هایی که این کشور هم‌اکنون در اختیار دارد، بیشتر است. این پنج نماینده اما تا زمان اجرایی شدن خروج بریتانیا و کاهش تعداد کل کرسی‌های پارلمان اروپا از ۷۵۱ به ۷۰۵ کرسی نخواهند توانست کرسی‌هایشان را در اختیار بگیرند.

آیا برنده این انتخابات اتحادیه اروپا را مدیریت خواهد کرد؟

شاید. رهبران پارلمان اروپا می‌گویند قلب دموکراسی اروپا هستند. رهبران ملی اما در انتخابات سال ۲۰۱۴ اتحادیه اروپا که ۴۳ درصد شرکت‌کننده داشت، آنان را به سخره گرفتند. کشورها در عمل قدرت بیشتری دارند و کم‌تر پیش می‌آید که اتفاقاتی در پارلمان اروپا رخ دهد که کشورها دوست ندارند.

کمیسیون اجرایی اتحادیه اروپا توسط ژان کلود یونکر رهبری می‌شود که اهل لوکزامبورگ است. کلنجار قدرت تاریخی میان پارلمان و شورای اروپا در این انتخابات مطرح خواهد شد. پارلمان اروپا متعهد شده است که شورای اروپا را وادار کند تا نامزد برتر حزب پیروز در این انتخابات را برای جانشینی یونکر نامزد کند. در مقابل رهبرانی همچون امانوئل ماکرون، رییس جمهور فرانسه می‌گویند، به چنین چیزی مقید نخواهند بود. پارلمان می‌تواند نامزد شورا برای کمیسیون اروپا را رد کند.

پاسخ به این سوال که چه کسی در واقع مدیریت اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، پیچیده است اما غوغای این انتخابات و نامزد برتر بخشی از رقابت سنگین دولت‌ها برای قرار دادن متحدان و هم‌وطنان خود در پست‌های عالی اتحادیه اروپا است؛ نه تنها در کمیسیون و شورای اروپا، بلکه در بانک مرکزی اروپا.

آلمان و فرانسه که بزرگ‌ترین کشورهای اتحادیه اروپا هستند، بیشترین نفوذ را در این عرصه دارند اما حتی کوچک‌ترین کشور عضو این اتحادیه نیز می‌تواند در این صحنه نقشی را بر عهده داشته باشد. برای مثال یونکر سومین رییس کمیسیون اروپا است که اهل لوکزامبورگ کوچک است.

آیا این انتخابات تغییر عمده‌ای در اتحادیه اروپا در پی خواهد داشت؟

اقدام مخالفان اتحادیه اروپا در این انتخابات می‌تواند نشانگر حرکت بزرگ‌تری از سوی اقلیت منسجم‌تر این اتحادیه برای ایجاد اخلال در پارلمان اروپا باشد اما آنهایی که به اتحادیه اروپا خوشبین هستند، می‌گویند، کمپینی که به جلب نظر بیشتر مردم بینجامد، ممکن است باعث تجدید قوای اقدامات پسا بریگزیت با تقویت یکپارچگی اتحادیه اروپا شود.

نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که جناح راست افراطی ممکن است سهم خود را در پارلمان اروپا افزایش دهد اما احتمالاً به قدری نخواهد بود که به فروپاشی اتحادیه اروپا منجر شود. به نظر غیرمحتمل می‌رسد که کمپین‌هایی به نفع یا علیه اتحاد کشورهای اروپایی زیر پرچم این اتحادیه می‌تواند به یک ناکامی تمام عیار بینجامد.