نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس در انتقاد از وعده‌های غیرقابل تحققی که در زمان انتخابات داده می‌شود، گفت: مردم ما، مردم فهیمی هستند و از لحاظ سیاسی به درجه‌ای از عقلانیت رسیده‌اند. شعارهای کوتاه مدت آنها را گول نمی‌زند. این شعارها بیشتر ناتوانایی کاندیداها را نشان می‌دهد.

به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، مسعود رضایی در مورد ضرورت پرهیز نمایندگان از دادن وعده‌های غیرقابل تحقق در زمان انتخابات اظهار کرد: ۴۰ سال از انقلاب گذشت و ما همچنان احساساتی و شعارگونه عمل می‌کنیم. وعده‌ها معمولاً بر اساس احساسات و شعار است نه تعقل و خردمندی. با توجه به اینکه به سن پختگی انقلاب رسیده‌ایم باید تغییر روش دهیم. مردم ما، مردم فهیمی هستند و از لحاظ سیاسی به درجه‌ای از عقلانیت رسیده‌اند بنابراین شعارهای کوتاه مدت مسئولان، آنها را گول نمی‌زند. این شعارها بیشتر ناتوانایی کاندیداها را نشان می‌دهد.

نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس افزود: ما باید به سمت بیان واقعیات برویم. آنچه مورد رضایت خداوند و مردم است شفاف سخن گفتن با مردم است. با توجه به وضعیت کشور، باید مسائلی مطرح کنیم که شدنی باشد. مهم‌ترین مشکل ما اقتصادی است. در این نابسامانی شعارهای احساساتی جواب نمی دهد.

رضایی شیوه‌های نامعقول تبلیغات را نتیجه عدم تحزب دانست و تاکید کرد: از دورانی که قدم در جرگه سیاسی گذاشته‌ام همیشه مدافع تحزب بوده‌ام چون من حزب را ظرفی می‌دانم که افراد در آن قرار می‌گیرند. در شرایط فعلی، یک کاندیدا وارد عرصه نمایندگی می‌شود و پس از مدت کوتاهی از صحنه سیاست خارج می‌شود و هیچ مسئولیتی را نمی‌پذیرد. بنابراین باید جایگاهی وجود داشته باشد تا برای همیشه پاسخگوی مردم باشد.

این عضو فراکسیون امید مجلس در پاسخ به این پرسش که چرا عده‌ای نسبت به حزب بدبین هستند؟ گفت: این بدبینی دو علت دارد. دلیل اول این است وقتی که در جمهوری اسلامی بحث جمهوریت مطرح شد، شکل‌گیری احزاب هم مطرح شد. در همان زمان حزب‌هایی شکل گرفتند که به دلایل متعددی کنار رفتند. مثلاً کسانی که در حزب بودند از جوانبی مورد حمله سیاسی قرار گرفتند و رعب و وحشت به وجود آمده، زندگی فردی آنها را تحت الشعاع قرار داد.

رضایی ادامه داد: دومین علت در مورد عدم شکل‌گیری حزب، قارچ گونه بودن و ریشه نداشتن آنها بود. بعضی افراد بر اساس سیاست مقطعی، جامعه تشکیلاتی راه انداختند و گروه معدودی را تشکیل دادند که منجر به همان یکتاسالاری، تک محوری و در مواردی گروه سالاری شد. به عبارتی آنها نتوانستند دیگران را بپذیرند. در نتیجه چنین اتفاقاتی بود که مردم از حزب‌گرایی رویگردان شده‌اند. اگر حاکمیت به احزاب بها دهد و برای آنها یک ارزش معنوی و اصالت فکری قائل باشد، مردم هم ترغیب می‌شوند که به حزب روی بیاورند. این نوع حزب‌گرایی قطعاً موجب انسجام و وحدت کلمه خواهد شد.

نماینده شیراز در مجلس در انتقاد از فضای رقابتی - تخریبی دوران انتخابات گفت: انسان‌هایی که تخریب می‌کنند از درون مایه فکری برخوردار نیستند. انسان‌ها وقتی احساس خلاء فکری می‌کنند، سعی می‌کنند تا با هُل دادن یا دفع دیگری برای خود جایی باز کنند. انسان‌های خردمند اما به وجود خود اعتقاد دارند و به این مسائل کمتر دست می‌زنند. افراد که رقبایشان را تخریب می‌کنند، کوتوله سیاسی هستند و وجود خود را در عدم دیگران می‌دانند.