آنگلا مرکل برای چهارمین دوره صدراعظم آلمان شد، اما برای این پیروزی باید تاوان سنگینی بپردازد. پوپولیست‌های حزب راست اکنون سومین حزب قدرتمند در پارلمان هستند و مذاکرات مرکل برای ایجاد دولت جدید را پیچیده خواهند کرد.

به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، چهار سال پیش نتایج انتخابات مرکل بدون شک فوق‌العاده بود. از نظرسنجی‌ها مشخص بود که چنین نتیجه‌ای غیرقابل تکرار است. اما کسی انتظار این میزان از سقوط را نداشت. حزب مرکل "اتحاد دموکرات مسیحی آلمان" (CDU) و حزب خواهرش "اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن" (CSU) شاهد کاهش هشت‌درصدی آراء خود بودند که این بدترین نتیجه از سال 1949 است. مرکل پس از انتخابات در دفتر مرکزی حزبش حاضر شد و گفت انتظار نتیجه بهتری را داشت. اعضای حاضر در حزب نیز نامش را فریاد می‌زدند.

سپس همه‌چیز آرام شد. هیچ‌کس پرچم آلمان را تکان نمی‌داد. اوضاع با سال 2013 تفاوت زیادی داشت که اعضای حزب پس از اعلام نتایج فوری جشن و خوشحالی را آغاز کردند. این بار، اعضای برجسته حزب مرکل که روی صحنه پشتش ایستاده بودند، آرام و تا حدی سست به نظر می‌رسیدند.

مرکل شغل خود به‌عنوان صدراعظم آلمان را حفظ خواهد کرد؛ به قول خودش به "هدف استراتژیک" دست یافتند. اما تاوان سنگینی داشت. رأی‌دهندگان اعضای ائتلاف حاکم را به‌شدت تنبیه کردند و محافظه‌کاران مرکل ده‌ها کرسی را در مجلس از دست دادند. حزب پوپولیست و راست افراطی "آلترناتیو برای آلمان" اکنون با آرایی قوی و دورقمی وارد مجلس می‌شود. مرکل برای ایجاد دولت ائتلافی که در چهار سال آینده پایدار باشد، با مشکلات زیادی روبرو خواهد شد.

 

انتخابات 2017 آلمان و نوسان آرای احزاب

حزب AFD: نمایندگان این حزب در مجلس تنها عده‌ای متعصب نیستند. این پوپولیست‌های جناح راست اکنون سومین حزب بزرگ در بوندستاگ هستند و دو نامزد برجسته این حزب روز یکشنبه هدف خود را تحت‌فشار قرار دادن مرکل اعلام کردند. هواداران این حزب با صدای بلند نفرت و خشم خود را نسبت به حوادثی که براثر سیاست‌های CDU پیش آمد، ابراز کردند.

مرکل که چندان سخنران ماهری محسوب نمی‌شود، اکنون هر روز با آن‌ها روبرو خواهد بود. محافظه‌کاران نیز باید از خود بپرسند در موفقیت AFD چه نقشی داشتند. برای جلب رضایت رأی‌دهندگان ناامید چه کاری از دستشان برمی‌آید؟ نزدیک به یک‌میلیون رأی‌دهنده از CDU و CSU به حزب AFD جذب شدند و اکثر آن‌ها دلیل گرایش خود به جناح راست را سیاست‌های مرکل در پذیرش پناهندگان می‌دانند.

بدین ترتیب جای تعجب نیست که مرکل قوانین پناهندگی و مسائل امنیت داخلی را مهم‌ترین موضوعات سال‌های آینده بداند. مرکل روز یکشنبه اعلام کرد که می‌خواهد افراد جذب‌شده به حزب AFD را بازگرداند و اقدامات حزبش در بوندستاگ را "بزرگ‌ترین چالش جدید" توصیف کرد.

حزب CUS: "هورشت زیهوفر" رئیس حزب دیدگاه کاملاً روشنی درباره جلوگیری از پیشروی و موفقیت AFD دارد. او می‌خواهد از "موقعیت‌های خالی" برای پایان دادن به "آسیب‌پذیری در برابر جناح راست" در احزاب CDU و CSU استفاده کند. اما کشاندن محافظه‌کاران به جناح راست ممکن است اختلافات جدیدی میان CDU و CSU ایجاد کند.

CSU در سال 2018 در باواریا انتخابات ایالتی دارد و حمایت از حزبش به‌شدت کاهش پیدا کرده است. پیش از انتخابات CSU و CDU توانستند اختلافات خود (ازجمله بر سر تعداد پذیرش پناهندگان) را کنار بگذارند. اما احتمالاً این زخم‌ها در هفته‌های آتی دوباره سر باز می‌کنند.

ایجاد ائتلاف حاکم: مقامات سوسیال‌دموکرات روز یکشنبه از هر فرصتی استفاده کردند تا اعلام کنند دیگر علاقه‌ای به ادامه همکاری به‌عنوان شرکای ائتلاف مرکل ندارند.

در جریان یک گفتگوی تلویزیونی میان تمام کاندیدهای اصلی، چند تن از نمایندگان CDU ازجمله خود مرکل بر مسئولیت‌های سیاسی سوسیال‌دموکرات‌ها در قبال دولت تأکید کردند. اما به نظر می‌رسد تنها راه مرکل برای کسب اکثریت ایجاد ائتلاف با "حزب دموکرات آزاد آلمان" (FDP) و حزب "سبزها" است.

ایجاد ائتلاف دولتی متشکل از چهار حزب مختلف کار آسانی نخواهد بود. این احزاب بر سر مسائل متعددی (از سیاست‌های پناهندگی گرفته تا حفاظت از محیط‌زیست و ارز مشترک اروپا) اختلاف دارند. بااین‌حال رهبران CDU در شب انتخابات ابراز امیدواری کردند که هم FDP و هم‌ حزب سبزها نتایج خوبی کسب کرده‌اند. این نتایج ممکن است پذیرفتن مسئولیت‌هایی که با ورود به دولت برایشان ایجاد می‌شود را آسان‌تر کند.

بحث جانشین: چه کسی جانشین مرکل خواهد شد؟ با توجه به نتایج ضعیف این سؤال احتمالاً سریع‌تر ازآنچه انتظار می‌رفت مطرح شود. مرکل با بحث‌هایی درباره مسیر آینده حزب روبرو می‌شود که فقط به دلیل وجود CSU نیست. رهبران جوان و بلندپرواز حزب مانند "جنز اسپاهن" می‌پرسند که حزب برای کسب مجدد آرا چه مسیری را باید طی کند.

شبی که آنگلا مرکل برای چهارمین دوره به پیروزی رسید را می‌توان نقطه آغاز بحث‌ها بر سر جانشینی او در نظر گرفت.