«کالج الکترال» در انتخابات ریاست‌ جمهوری آمریکا چیست؟

به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ ایالات متحده روز سه‌شنبه پنجم نوامبر (۱۵ آبان) میان «دونالد ترامپ» نامزد حزب جمهوری‌خواه و «کامالا هریس» نامزد حزب دموکرات برگزار خواهد شد و تاکنون هر ۲ نامزد با چالش‌ها و دست‌اندازهای انتخاباتی متعددی در مسائل داخلی و خارجی این کشور مواجه شده‌اند.

یکی از نکات حائز اهمیت در رقابت‌های انتخاباتی ایالات متحده این است که شاید رئیس‌جمهور منتخب برنده بیشترین تعداد آرای مردمی در کشور نباشد زیرا پس از رای مردم آمریکا، این ایالت‌ها و سیستم «کالج الکترال» است که پیروز نهایی را اعلام می‌کند اما این سیستم ساز و کار خاص خود را دارد و طبق شمارش آن رئیس‌جمهور مشخص خواهد شد.
 

واژه «کالج» (مجمع) به افرادی اشاره دارد که وظیفه رای‌ دادن از سوی ایالت‌ها را برعهده دارند و به آن‌ها «الکتر» (گزیننده) گفته می‌شود. لازم به ذکر است که این سیستم تنها برای انتخاب رئیس‌جمهور به کار می‌رود، اما نتیجه دیگر انتخابات‌های آمریکا با رای‌گیری مستقیم مردم تعیین می‌شوند.

آمریکا دارای ۵۰ ایالت است و هر کدام که به‌طور جداگانه سرنوشت رئیس‌جمهور منتخب را تعیین می‌کند دارای تعداد مشخصی آرای الکترال است و عوامل مختلفی از جمله جمیعت، این میزان آرای الکترال را برای ایالت‌ها مشخص کرده‌اند.
به طور کلی ۵۳۸ رای الکترال در ایالات متحده وجود دارد و در این میان، ایالت کالیفرنیا که دموکرات (آبی رنگ) است، دارای بیشترین آرای الکترال یعنی ۵۴ عدد می‌باشد و ایالت‌های داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، آلاسکا، دِلاور، ورمونت و وایومینگ دارای کمترین آرای الکترال یعنی هر کدام سه عدد هستند.

این تعداد کل نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا به اضافه سناتورهای مجلس سنا است اما سه رای باقیمانده هم متعلق به پایتخت یعنی واشنگتن دی‌سی است که داخل هیچ ایالتی نیست. در نهایت نامزد برنده این انتخابات باید دست‌کم ۲۷۰ رای الکترال به دست بیاورد اما چگونه؟


به گزارش دیلی میل، رای‌دهندگان روز سه‌شنبه به پای صندوق‌های رای خواهند رفت تا به نامزد محبوب خود رای دهند. هر نامزدی که آرای بیشتری در هر ایالت کسب کند، کل آرای الکترال آن ایالت مورد نظر به نامزد مربوطه اختصاص خواهد یافت.

برای مثال، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ تعداد آرای مردمی کمی نسبت به «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه اسبق آمریکا دریافت کرد اما او در ایالت‌هایی به پیروزی رسید که تعداد آرای الکترال بالایی داشت و به همین دلیل به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب در آن سال معرفی شد.

همچنین در سال ۲۰۰۰ «جورج دابلیو بوش» تقریبا نیم میلیون آرای مردمی کمتری نسبت به رقیب دموکرات خود «ال گور» کسب کرد اما این رئیس‌جمهور اسبق آمریکا از حزب جمهوری‌خواه در آن سال موفق به کسب ۲۷۱ رای الکترال (آرا گزینندگان) شد و درنتیجه رئیس‌جمهور ایالات متحده گردید.

تنها سه رئیس‌جمهور دیگر بدون کسب اکثریت آرا مردمی در این سیستم پیروز انتخاب شده‌اند که همه آنها در قرن نوزدهم بوده‌اند؛ سیستم انتخاباتی که مردم صرفا رای می‌دهند تا نامزدها در ایالت‌ها پیروز شوند و بعد از رای مردم، این تعداد آرای الکترال هر ایالت است که برنده نهایی را مشخص می‌کند.

ایالات متحده ۲ حزب اصلی دارد: حزب متمایل به چپ دموکرات‌ با رنگ آبی (نماد خَر) و محافظه‌کاران جمهوری‌خواه با رنگ قرمز (نماد فیل). بسیاری از ایالت‌ها به خاطر تعداد زیاد طرفداران یک حزب، کاملا آبی و کاملا قرمز محسوب می‌شوند.
رای ایالت‌های کالیفرنیا، نیویورک و کنتیکت معمولا برای دموکرات‌هاست اما ویرجنیای غربی، آلاباما و آیداهو اغلب به جمهوری‌خواهان رای می‌دهند.

نامزدهای ۲ طرف از رای غالب ایالت‌های هوادار خود خبر دارند و معمولا در آنها تجمع انتخاباتی برگزار نمی‌کنند. در عوض روی ایالت‌هایی متمرکز هستند که به «ایالت‌های کلیدی» مشهورند و رای این ایالت‌ها ممکن است هر بار به نفع یک حزب تغییر کند.

طی روزهای اخیر اکثر نظرسنجی‌های انتخاباتی بر ایالت‌های کلیدی آمریکا متمرکز شده‌اند و چشم‌ها به نتایج این ایالت‌ها و آرای الکترال‌های آنها دوخته شده است.


با در نظرگیری بیشترین آرای الکترال در این ایالت‌هایی که جهت‌گیری حزب مشخصی ندارند، به‌ترتیب می‌توان ابتدا به ایالت‌ پنسیلوانیا با ۱۹ رای الکترال، سپس ایالت‌های جورجیا و کارولینای شمالی با ۱۶ رای الکترال، ایالت میشیگان با ۱۵ رای الکترال، ایالت آریزونا با ۱۱ رای الکترال، ایالت ویسکانسین با ۱۰ و سپس ایالت نوادا با کمترین میزان یعنی ۶ رای الکترال اشاره کرد.

برای مثال، اگر «دونالد ترامپ» یا «کامالا هریس» در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ تعداد مشخصی رای دریافت کنند، میزان رای در پیروزی نهایی آنها تاثیرگذار نیست بلکه تعداد آرای الکترالی که در هر ایالت کسب می‌کنند، برای آنها سرنوشت‌ساز خواهد بود که از میان این هفت ایالت کلیدی، قاعدتا پنسیلوانیا با ۱۹ رای الکترال از اهمیت بالایی برخوردار است.

این اتفاق تنها یک بار در سال ۱۸۲۴ رخ داد که در آن زمان آرا کالج الکترال بین چهار نامزد تقسیم شده بود و هیچکدام موفق به کسب اکثریت نشدند. اما با این حال، با توجه به وضعیت کنونی احزاب جمهوری‌خواه و دموکرات و حضور دو نامزد اصلی، وقوع چنین سناریویی در حال حاضر چندان محتمل نیست.

با این حال اگر هیچ نامزدی اکثریت آرای الکترال را به‌دست نیاورد، مجلس نمایندگان ایالات متحده برای انتخاب رئیس‌جمهور رای‌گیری خواهد کرد.
 

هنگامی که قانون اساسی ایالات متحده در سال ۱۷۸۷ تدوین شد، بنیانگذاران این کشور برای پیدا کردن شیوه انتخاب رئیس‌جمهور دچار شک و تردید شدند زیرا آنها نگران بودند که یا رئیس‌جمهور قدرت بی‌اندازه کسب کند، و یا اینکه اکثریت لزوما نامزد مناسب را انتخاب نکند. همچنین، برگزاری رای‌گیری سراسری جهت انتخاب رئیس‌جمهور به‌دلیل وسعت کشور و عدم روش‌های ارتباطی قابل اطمینان، تقریبا غیرممکن بود. به همین دلیل، طراحان قانون اساسی سیستم «کالج الکترال» را ایجاد کردند.


این سیستم در ایالت‌های جنوبی که برده‌ها بخش بزرگی از جمعیت را تشکیل می‌دادند، محبوب بود زیرا برده‌ها حق رای نداشتند اما بخشی از جمعیت به حساب می‌آمدند و این امر به ایالت‌های جنوبی نفوذ زیادی می‌بخشید.

در حال حاضر سیستم «کالج الکترال» مزایا و معایبی به همراه دارد. برای مثال، ایالت‌های کوچک‌تر همچنان برای نامزدها، مهم باقی می‌مانند و نامزدهای انتخاباتی نیازی به سفر به سرتاسر کشور ندارند و صرفا می‌توانند بر ایالت‌های کلیدی تمرکز کنند. اما طبق این سیستم، برنده آرای مردمی ممکن است در انتخابات شکست بخورد و در همین راستا، برخی از رای‌دهندگان احساس می‌کنند که رای آنها تاثیری ندارد.